ز ايلم نويسم / به شعر چند كلام
|
كه خان بزرگش/ بنام است غلام
|
به دوُران كوُروش / سكا بوده است
|
كه خوابرازدشمن/از او برده است
|
سكاها بگويم / سوار است دلير
|
به دشمن بتازد / كه او مثل شير
|
چنان قادر است / به هر كار سخت
|
نياكان بودند / مالك تاج و تخت
|
به تاريخ نويسم / از اين قوم لُر
|
كه فتح كرد و برگشت/ با دست پُر
|
به دنيا بگويم ز ايلم چنين
|
نباشد همين ايل / جز ايران زمين
|
ز ميدان نترسد / به سنگر رود
|
دفاع را ز خاكش / بجان ميخرد
|
به غُرش درآيد/ به ميدان جنگ
|
قطارپُرفشنگاست/ بهدستشتفنگ
|
کجایند مردان / وزنه سوار
|
به مجلس سخنگو / به صحرا شكار
|
به دريا كه باشد / مثال نهنگ
|
به كوهساربيايد / شود چون پلنگ
|
نزارم كه دشمن / بخاكم نظر
|
بتازم بسويش / به وقت خطر
|
من آن قوُم لُرم/به زاگرُس زيست
|
نه هرآهني را / كه شمشير نيست
|
بزرگان كه حاكم / بودند زين ديار
|
بگفتند به نيكي / سخن يادگار
|
بزرگي نه آن است/كلاه كج نهي
|
گذشت داشته باشي/فقيرنان دهي
|
نوشت است چنين /شاعر نامدار
|
زنسل سكا است / كه شعر موندگار
|
